Pieter Valk is al vanaf het begin betrokken bij Save Our Sharks, maar ook dit jaar zette hij zich op diverse vlakken in voor de Dutch Caribbean Shark Week 2017. Wij vroegen hem naar zijn verhaal, motivatie en bucket-list van haaiensoorten!
Om te beginnen, vertel ons iets meer over jezelf!
In mijn dagelijks leven ben ik onder andere PR-adviseur. Dat betekent dat ik organisaties en merken help naamsbekendheid te krijgen. In die hoedanigheid ben ik ook bij Save our Sharks terecht gekomen. De projectleider in Nederland, Irene Kingma, had me al vaker ingeschakeld voor andere projecten waar zij bij betrokken was. Zo heb ik jarenlang de media geïnformeerd over bijvangsten, visquota, de diepzee en het Europees Visserijbeleid. Er ging een wereld voor me open, want ik had nog geen ervaring met deze onderwerpen. Ook niet met haaien. Die vond ik zelf een beetje eng eerlijk gezegd. Maar ik had wel vaker voor organisaties gewerkt die zich in het publieke én politieke domein inzetten tegen bijvoorbeeld zwerfafval of dierenleed. Daarnaast draag ik alles wat op aarde leeft en groeit een warm hart toe. Zo kon ik me snel vinden in het onderwerp en heb ik me verdiept in de noodzaak van haaienbescherming. En nu ben ik voorgoed verpest en kijk ik naar filmpjes op Youtube van dansende babyroggetjes, zebrahaaitjes die uit hun kapsels komen en ben ik de eerste die het opneemt voor deze prachtige dieren.
Ik hou erg van reizen. Samen met mijn man Dave trek ik er vaak op uit om de wereld te ontdekken. We hebben allebei op veel plekken gewoond en hebben de mazzel dat we ook op veel mooie plekken vrienden en familie hebben. Maar één van mijn meest memorabele reizen maakte ik met Save our Sharks. Met een delegatie pers en ambassadeur Jörgen Raymann bezochten we de eilanden Saba, Sint-Maarten, Sint-Eustatius, Curaçao en Bonaire tijdens Dutch Caribbean Shark Week. Ik heb daar helaas geen haai in het wild gezien, maar ben sindsdien wel nog meer verbonden met het gebied. Een bezoek stond al heel lang op mijn bucket-list, evenals een landing op de beroemde vliegvelden van Sint-Maarten en Saba. Kon ik toch mooi meerdere items van die bucket-list afstrepen. Het was af en toe lastig te geloven dat ik aan het werk was.
Hoe was je bij de Dutch Caribbean Shark Week (DCSW) betrokken dit jaar?
Eigenlijk ben ik betrokken bij alle projecten. Niet altijd in organisatorische zin, maar wel op de zijlijn om te bekijken hoe we de nieuwswaarde van wat we doen het beste kunnen inzetten. Zodra we een wetenschappelijk succes hebben weten te behalen of iets ludieks organiseren is het belangrijk te bekijken hoe we dit aan de media vertellen. Delen we het exclusief met één titel? Of sturen we het meteen naar iedereen? En hoe zorgen we dat mensen weten van onze evenementen? Tijdens Dutch Caribbean Shark Week willen we bijvoorbeeld media in de omgeving van de evenementen, dus zowel op de eilanden als hier, ook op de hoogte brengen en houden. Het vereist een strakke planning en helikopterview. Maar we hebben een geweldig leuk en enthousiast team mensen en we houden elkaar de hele tijd scherp. Dus als ik iets leek te vergeten herinnerde iemand me er altijd wel aan. Ik ben echt enorm trots op de fantastische hoeveelheid mooie media-aandacht die we hebben weten te behalen. Ik heb niet vaker een klant gehad die zo vaak op tv is geweest geloof ik. Daarnaast hebben ook de landelijke print en online media meerdere keren prachtig over ons geschreven. We hebben het merk Save our Sharks echt goed op de kaart gezet.
Wat is je meest memorabele moment met een haai of rog?
Tijdens de persreis langs de eilanden had Stinapa (het natuurpark op Bonaire) een geweldige snorkeltocht georganiseerd. Ik heb een rare oog- en evenwichtsafwijking waardoor ik in omgevingen waar de druk verandert snel problemen krijg. Tijdens een snorkeltrip in Thailand heb ik daar een keer erg veel last van gehad. Met gemengde verwachtingen ging ik dus mee het water in. De gids, een beeldschone zeemeermin-achtige dame, had me echter alles zo goed uitgelegd, dat ik snel was gewend. We hebben voor mijn gevoel uren door dat geweldig heldere water gesnorkeld. Wat een ervaring. En ineens zwom daar, echt vlak bij me, een rog. Ik vond het een onvergetelijke ervaring. Bovendien ben ik sindsdien snorkelfanaat. Ik heb dezelfde middag nog flippers, een duikbril, snorkel en zo’n geplastificeerde kaart gekocht en heb tijdens mijn vakantie, ik ben nog een weekje blijven hangen op Bonaire, elke dag uren gesnorkeld. Haaien heb ik die reis helaas niet gezien. Maar een maandje later, op de Oosterschelde, heb ik de schade ingehaald. We waren daar om haaien te merken met Sportvisserij Nederland. We hadden ook weer media uitgenodigd. De groep was zo groot dat we twee boten hadden. De hengels met levend aas trokken allerlei leuke vissoorten, maar de aanwezige haaien of roggen lieten ons volledig links liggen. Toen de andere boot ineens een hele fraaie rog aan de haak had geslagen zakte de moed ons een beetje in de schoenen. Net toen we op weg terug naar de haven waren hadden we echter beet. Het bleek een gevlekte gladde haai van ruim een meter. Voor de echte haaienfans waarschijnlijk al lang niets bijzonders meer, maar ik was verrukt. We hebben haar van een tag voorzien en, uiteraard, weer uitgezet.
Welke haaiensoort (roggen tellen ook mee natuurlijk!) staat er bovenaan je ‘bucket-list’? En waarom?
Vanwege dat evenwichtsprobleem zal ik nooit mogen duiken. Maar ik zou toch wel graag een keer een haai in het wild zien. Een witte haai hoeft niet meteen, maar een verpleegstershaai of Caribische rifhaai lijkt me wel echt te gek. Dat moet dan een mazzeltje zijn vanaf land, of ik moet een keer met een boot met een glazen vloer mee. Maar met een vinnetje in de verte aan de horizon neem ik ook al genoegen hoor.
