Na mijn bezoek aan Sint Maarten was het tijd voor een kleiner eiland, dat te bereiken is met een piepklein vliegtuigje die landt op ’s werelds korte landingsbaan. Saba heeft als bijnaam The Unspoiled Queen en vanaf het moment dat je aan komt vliegen zie je waarom. Het eiland is een inactieve vulkaan bedekt met regenwoud, een getijdenpoel, kilometerlange wandel- en klimpaden en maar één autoweg, ofwel The Road. En de natuurliefhebber kan niet alleen zijn hart ophalen op land, want Saba is onder water een genot om te zien.
Op het eiland was ik op werkbezoek bij het Sabaanse lid van de DCNA: de Saba Conservation Foundation. Mijn bezoek aan de Conservation Foundation was bedoeld om met hen samen te werken aan de organisatie van de Dutch Caribbean Shark Week, of Saba Shark Week, zoals het bij hen zal heten. Maar gelijk werd mij duidelijk dat zij het vooral belangrijk vonden dat ik zou kennis maken met het gebied waarin zij werken: het Saba Marine Park en het Saba Bank National Park, een atol die vijf kilometer uit de kust ligt en een geweldige rijkdom aan onderwaterleven bevat, waaronder tijgerhaaien, zeeschildpadden en bultrugwalvissen. Op de Saba Bank wordt praktisch niet recreatief gedoken, maar duiken in het Marine Park is des te mooier. Helaas was mijn ervaringsniveau nog te laag om naar beneden te gaan bij de zogenaamde Pinakels, want deze duiklocatie staat erom bekend een plek te zijn waar je haaien kunt vinden. Dus gingen wij naar Tent Reef. Omdat het een vulkaan is heeft Saba geen stranden en doe je altijd een bootduik, ondanks dat het rif vlak langs de kant loopt.
Een activiteit die in de Cariben door noodzaak zeer populair is, is het jagen op de invasieve koraalduivel, wat gegarandeerd andere vissen aantrekt, die van een afstand komen kijken of je per ongeluk iets laat vallen. Dus ook op Saba had ik toch het geluk om een Caribische rifhaai te zien, naast een veelvoud aan groene zeeschildpadden, een onechte karetschildpad, tarpons, barracuda’s, grote sponzen, papegaaivissen, engelvissen, doktersvissen, trekkervissen en murenes.
Mijn korte tijd op Saba was niets minder dan indrukwekkend en ik ben op slag verliefd geworden op de natuur, het aangename tropische klimaat, de vriendelijke mensen en het rijke onderwaterpark. En ook met betrekking tot het natuurbehoud kunnen de bewoners van Saba een voorbeeldfunctie vervullen voor andere eilanden in de omgeving. Als een van de weinige plekken in de Nederlandse Cariben waar haaien nog regelmatig worden gezien heeft de Saba Conservation Foundation een uitdaging in het behouden van deze status quo en het voortzetten van hun dagelijkse werkzaamheden met beperkte middelen. Maar een ding is zeker, Saba doet zijn bijnaam eer aan en ik ga er zeker ooit terugkomen om nog meer te duiken.
Door Linda Planthof
